วันเวลาผ่านไป...เร็วเหมือนโกหก

          ที่เค้าว่ากัน "วันเวลาผ่านไป...เร็วเหมือนโกหก" ท่าจะจริง แป๊บ ๆ เรา ๆ ท่าน ๆ ผู้ใฝ่ศึกษาเรียนรู้ ด้านนวัตกรรมผ่านทาง TCU ก็ใกล้จะถึงฝั่งกันแล้ว โดยขณะนี้ เชื่อว่า ทุก ๆ ท่าน คงจะมาถึงกลางน้ำ กันหมดในทุกหลักสูตรวิชา เหลือเพียงอีกครึ่งหนึ่ง เราก็จะมากันถึงฝั่ง (ข้อห้าม ไม่ควรคิดเกินเลยไปกว่านี้ ผู้เขียนสื่อถึงสถานะเสมือนการว่ายน้ำเท่านั้น มิใช่จะหมายถึงเป็นสิ่งอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม้ใกล้ฝั่ง หน่ะครับ) อีกประมาณซัก 4-5 สัปดาห์ เราก็คงจะต้องลากัน และคงเข้าสู่ผวังความเงียบเหงา ในช่วงปิดเทอมกันอีกแล้ว

           ปิดเทอม จบชุดวิชา จะทำอะไรกันดีหน่ะ หลายต่อหลายท่าน คงจะบอกว่า เฮ....น่าจะพอดีพักร้อนจากงานประจำกันพอดิบพอดี เฮ... แต่เราคงจะต้องร่วมสมัยอยู่กับน้ำ ย้อนกลับไปสมัยได้ชื่อว่า เป็นเมืองเวนิสตะวันออกกันอีกครั้ง เหตุเพราะน้ำท่วมหล่ะครับ หลายต่อหลายผู้คน จากข่าว และสื่อต่าง ๆ เดือดร้อนกันมาก เดือดร้อนกันเยอะ บ้างก็ว่า ถึงเพลาจะต้องโยกกรุงเทพไปยัง จังหวัดเพชรบุรี กันแล้ว เพราะเป็นที่ ๆ เหมาะสมที่สุด อย่าขึ้นเหนือจนเกินไป และอย่าลงใต้กันจนเกินไป ไม่รู้ว่า จะส่งผลต่อที่ทางจังหวัดเพชรบุรีกันในช่วงนี้หรือเปล่า (ที่ดินราคาแพงขึ้น จากนักพยากรณ์)

            เด็กนักเรียนหลายกลุ่ม คงจะบอกว่า ดีจังน้ำท่วม จะได้หยุดเรียน บางคนก็ว่า เอ...ทำไมการเปิดภาคเรียนของนักเรียนในช่วงนี้ ลำบากจัง จำต้องมีเหตุ (ผมไม่ได้พาเข้าสู่เรื่องของการบ้านการเมืองหน่ะครับ คือมันเป็นประวัติศาสตร์แห่งประเทศไทยกันไปเรียบร้อยแล้ว) ก็ไม่รู้ทำไม

            ภาพยนตร์ หนังจอแก้ว จอเงิน ช่วงนี้ ก็มีหนังออกมาทำนองปลุก และสร้างความเข้าใจให้กับคนในชาติกันมาก นำตัวอย่างนั้น ตัวอย่างนี้ มานำเสนอบอกกล่าวกันเป็นระยะ ๆ เพื่อให้เกิดความเข้าใจ และตระหนักถึงความมั่นคง ความสามัคคี และฟังซึ่งกันและกันให้มาก ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ร่วมมือร่วมไม้ให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ไม่แบ่งเป็นฝักฝ่าย เพราะทุกคนล้วนแล้วกำเนิดเกิดขึ้นบนพื้นแผ่นดินไทยด้วยกันทั้งสิ้น ดังที่มักจะได้ยินอยู่เนือง ๆ ว่า "คิดต่างได้ แต่ไม่แตกแยก" ทำนองนั้น

             หากเรา ๆ ท่าน ๆ ทำตนเป็นพหูสูตร รับฟัง รับรู้ กันให้มาก ก็คงจะดี มนุษย์เราทุกวันนี้ พูดกันเยอะ พูดกันมาก พูดกันไป บ้างก็สักแต่ว่าจะพูด ผมเคยได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อว่า "ฟังให้เก่ง เป็นสองเท่า" ผมรู้สึกประทับใจในเนื้อหาเป็นอย่างไร และมักจะเหล่าต่อ ๆ ให้ผู้อื่นฟังเป็นระยะ ๆ เนื่องมาจาก ผมพบว่า คนเราในปัจจุบัน มักจะชอบแสดงเหตุ แสดงผลของตนเป็นหลัก น้อยนัก ที่จะรับฟัง ทำความเข้าใจ และรับรู้ผู้อื่น เค้าว่า คนเรานี้แปลกนัก คนปกติมีหูสองข้าง มีปากหนึ่งปากด้วยกันทั้งนั้น แต่กลับมักจะใช้ปาก มากกว่าหู กล่าวคือ พูดมาก ฟังน้อย หรือไม่ฟังซะด้วยซ้ัำไป มันเป็นหลักคิด เป็นมุมมอง ซึ่งผมสนใจมาก

              โลกเราทุกวันนี้ หากทุกท่าน ฟังให้เก่ง เป็นสองเท่า เมื่อเรามีเพียงปากเดียว ก็ใช้ให้เหมาะสม เมื่อเรามีหูสองข้าง ก็ใช้ให้พอดี เรา ๆ ท่าน ๆ หากต่างรับฟังเหตุ ฟังผล ผลัดกันพูด ผลัดกันทำความเข้าใจ ผลัดกันแสดงความคิดเห็น ปัญหาที่ผ่านมานั้น มันแค่เพียงธุลีดิน ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรกันหนักหนา คำว่า "ปัญหา" นั้นอุบัติขึ้น เพื่ออะไร
               o รอการแก้ไข
               o ร่วมกันฝ่าฟัน
               o สร้างรอยหยักในสมอง ทำให้เก่ง ฉลาดขึ้น
               o เพื่อลูกหลานเราในอนาคตต่อไป

นั่นแหล่ะ คือตัวปัญหา ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ความรัก สามัคคี รู้จักช่วยเหลือ สนับสนุน อุ้มชูกัน ไม่แบ่งฝักฝ่าย ยึดมั่นความถูกต้อง รับฟังเหตุผล ไม่จ้องทำลายกัน สิ่งเหล่านี้ ควรต้องกำหนดให้เป็นพื้นฐานแห่งความเป็นไทย ซึ่งต้องแยกออกจากปัญหา เพราะปัญหาคือ สิ่งที่ทุกคนต้องร่วม ต้องช่วยกันแก้ไข เพื่อความเป็นชาติ ความเป็นปึกแผ่นของคนไทยตลอดไป

ปาย...ได้งัยเนี่ย

และแล้ววันนี้...ก็มาถึง

          และแล้ววันนี้...ก็มาถึง วันศุกร์ที่ 22 ตุลาคม 2553 ผมได้เข้าไปยังหัวข้อชุดวิชานวัตกรรมฯ เพื่อทำการแจ้งข้อมูลเกี่ยวกับ Blog ที่ทดลองสร้างขึ้นมากันเป็นครั้งแรกในชีวิต เชื่อว่า หลาย ๆ ท่าน ก็คงจะเป็นครั้งแรกในชีวิตเช่นกัน ดังเช่นที่เคยนำเรียนกันไปก่อนหน้าแล้วว่า แรกเริ่มการสร้าง Blog ก็เจอปัญหากันเลย แต่สุดท้าย มันก็ผ่านไป ทุกอย่างก็เกิดขึ้นได้ตามเวลา เพื่อรอการดับสูญ (ไปนั่นกันเลย อิ...อิ...อิ...)

           วันนี้ ก็เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ลองเข้าไปเพิ่มนั่น ลดนี่ใน Blog กันตามระเบียบ เอ...แต่วันนี้ มีเรื่อง Surprise แต่ไม่ดีซะเท่าไหร่ คือ AdSense แจ้งกลับมาว่า "ท่านไม่ผ่านอนุมัติ" ทำงงกันไปเลย ไม่รู้ทำไม แต่ก็ลองเข้าไปทำกันใหม่ดูว่า จะได้ผลเป็นประการใด แน่นอนว่า การทำเช่นนี้ ก็เช่นกัน ต้องใช้เวลา กล่าวคือ อีก 1-2 วัน จึงจะทราบว่า การพิจารณาว่า จะผ่านหรือไม่ อุตส่าห์ จะช่วยโฆษณาประชาสัมพันธ์ให้แล้ว ยังเรื่องเยอะอีก คิดกะตังค์ด้วยหน่ะเนี่ย ไม่ใช่ไม่คิด (ว่าไปนั่น)

            ถัดไปก็คงต้องเพิ่มเติม ปรับแต่ง Blog กันไปเรื่อย ๆ หล่ะครับ ก็นับว่า การสร้าง และการดูแล Blog ถือได้ว่า เป็นงานอดิเรก ที่น่าสนใจ และเพลิน ๆ กันดีเหมือนกันครับผม

รอบนี้ ก็ประมาณนี้ก่อนแล้วกันครับ ขอบคุณครับทุก ๆ ท่านที่มาร่วมติดตาม เอ...แล้วโอกาสหน้าจะมีเรื่องอะไรมานำเสนอ กล่าวถึงให้ฟังกันหล่ะเนี่ย

ขอบคุณครับ
ปล. ผมได้นำ Widget เลี้ยงปลามาวางไว้บน Blog ด้วย เพื่อความเพลิดเพลิน เจริญใจครับ ประมาณว่า
       ซ้ายเคลือนไหว ขวาหยุดนิ่ง ปายหล่ะครับ

เฮฮา...ต้อนรับเข้าสู่สัปดาห์ที่ 5 ของการเรียนหลักสูตร e-Pro ภายใต้ TCU

     วันพุธที่ 20 ตุลาคม 2553 ช่วงเวลาสัปดาห์ที่ 4 ภายใต้การเรียนรู้ในชุดวิชาต่าง ๆ ในโครงการ e-Pro. ของ TCU นั้น บางหลักสูตรชุดวิชา ดูผู้เรียนค่อนข้างจะเร่ง และกระตือรืนร้นในการปั่นงานกันออกมา ขณะที่บางหลักสูตรกลับค่อนข้างประหลาด เนื่องจากจำนวนผู้เรียน เทียบกับผู้สมัครเรียน หายกันไปเยอะมาก อาจประมาณได้ว่า น้อยกว่า 50% ก็ยังว่าได้

     แน่นอนว่า ก็เหมือนผู้เรียน หรือนักเรียนทั่ว ๆ ไป ที่มักจะมาเร่งงานกันในช่วงจะใกล้หมดเวลา จนโกลาหล
ก็ซาหนุกดีเหมือนกัน ผมก็เข้าไปดูค่อนข้างบ่อยทีเดียว เพราะอยากรู้ว่า มีอะไร update กันบ้าง มีอะไรน่าสนใจกันบ้างเท่านั้นเอง

     สนุกที่ได้ร่วมกับเพื่อน ๆ ที่ร่วมเรียนด้วยกัน มาร่วมทำงานด้วยกัน หลายคนทุ่มเท หลายคนมุ่งมั่น หลายคนค่อนข้างกังวล และไม่เชื่อมั่นตนเอง แต่สำหรับผมแล้ว ผมเชื่อว่า ไม่ว่า จะเป็นเนื้อหาหลักสูตรใด ๆ ก็ตาม เราทุกคนสามารถผ่านกันไปได้แน่นอน แม้ระยะเวลาที่ใช้จะแตก และต่างกันไป ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดามาก ๆ

     ขณะนี้ สิ่งที่ผมคิดอยูุ่ก็คือว่า เอ...พรุ่งนี้ บางเนื้อหาหลักสูตร เค้าจะเริ่มเข้าสู่สัปดาห์ที่ 5 กันแล้ว เอ...จะมีอะไรสนุก ๆ กันอีกหน่ะ จะได้มาขบ มาคิด สนุกครับ สนุกมาก ๆ สำหรับผมแล้ว การได้มาเรียนรู้ในรูปแบบอีเลิร์นนิงเนี่ย เข้าท่าทีเดียว มีเวลาก็เข้ามา ไม่มีเวลาก็เก็บไว้ก่อน แต่ที่สำคัญคือ Time Management และ Discipline ของเรา ๆ ท่าน ๆ นั่นเอง

     บางครั้ง ผมยังกล่าวกับเพื่อน ๆ บางท่านว่า หากแม้ผมสามารถเรียนรู้ ผ่านระบบนี้ได้ โดยไม่ติดขัด และเป็นปัญหาแล้ว ผมก็เชื่อว่า ท่านอื่น ๆ ก็จะต้องสามารถผ่านมันไปได้เช่นเดียวกัน ผมเชื่อเช่นนั้น และอยากให้ทุกท่านเชื่อในสิ่งนั้นเช่นกัน

แรกเริ่มกับการสร้าง Blog

แรกเริ่มกับการสร้าง Blog

     วันนี้ (วันพฤหัสบดีที่ 14 ตุลาคม 2553) เป็นวันเริ่มต้นการศึกษาบทเรียนในสัปดาห์ที่ 4 โครงการมหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทย หลักสูตร ผู้เชี่ยวชาญอีเลิร์นนิง วิชานวัตกรรมเทคโนโลยีในอีเลิร์นนิ่ง

     พอเริ่มศึกษา และเริ่มลงมือสร้าง Blog ก็เริ่มงงกันเล็กน้อยว่า เกิดอะไรขึ้น เริ่มตั้งแต่การกรอกชื่อ Blog แล้วกดปุ่มให้ดำเนินการต่อ ปรากฏว่า โปรแกรมแสดงข้อความแจ้งความผิดพลาด อาทิเช่น การแจ้งให้ Enable การใช้งาน Java Script, การให้ลบ Cache และ Clear Cookie เป็นต้น ก็เลยเริ่มงง ๆ ว่า เกิดอะไรขึ้น ทั้งที่เรายังไม่ได้ทำอะไรไปมากมายเลย

     จากนั้น ก็เลยเลิก แล้วหันไปหาข้อมูลเกี่ยวกับการสร้าง Blog ว่า ต้องดำเนินการกันอย่างไรสักพักหนึ่ง ก่อนที่จะเปลี่ยน หันไปเข้าสู่ http://www.blogger.com/ อีกครั้งหนึ่ง ปรากฏว่า ระบบยังคงจดจำว่า เป็นเรา ขณะที่ส่วนต่าง ๆ ก็สามารถดำเนินการได้ปกติในแต่ละขั้นตอนการสร้าง กระทั่งเข้าสู่ หน้านี้ หน้าสำหรับสร้างบทความใหม่ ๆ ของ Blog

      มาถึงจุดนี้ ก็เลยถือโอกาสบันทึกประสบการณ์แรกเริมกับการสร้าง Blog เอาไว้ เพื่อเป็นข้อมูล สะสมไว้ดุในภายภาคหน้าว่า เราเริ่มศึกษา เรียนรู้ การสร้าง Blog กันเมื่อใดครับผม